Disela-sela waktu luangku ketika sedang di Banjar, ada perbincangan singkat aku dengan ibuku. Ketika itu kami sedang memasak bersama di dapur. "Iyank bogoh pisan nya ka restu?" ("Iyank sayang banget ya ke restu?"). Tiba-tiba ibuku bertanya seperti itu. "Hehe, naha mimih terang?" ("Hehe, kenapa mimih tau?") jawabku seadanya sambil tersenyum. "Emangna mimih boloho" ("Emangnya mimih bego"). Akupun makin cengengesan. "Baguslah ayeuna mah tong hayang gunta-ganti kabogoh. asal mun keur ambekan eutik-eutik tong nangis. Biasa we ari bobogohan mah, sing enjoy." ("Baguslah sekarang mah jangan gonta-ganti pasangan, asal kalo lagi marahan jangan dikit-dikit nangis. Biasa aja kalo pacaran mah, sing enjoy.").
Sepanjang hari aku senyum terus. Seneng aja mimih nanya gitu. Emang dasarnya orang tua mah tau apa yang kita rasakan tanpa kita bercerita. :)))
Selasa, 23 April 2013
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
0 komentar:
Posting Komentar